تأثیر خارج شدن زودهنگام ازتخت برتهوع بیماران آپاندکتومی شده

مقدمه: آپاندکتومی متداول ترین عمل جراحی اورژانس است. تهوع به عنوان یک عارضه نگران کننده بعد از عمل، باعث نارضایتی و تجربه ناخوشایند بیماران از عمل جراحی می شود. به نظر می رسد که این عارضه با خروج زودهنگام بیماران از تخت کاهش می یابد. هدف: تعیین تأثیر خارج شدن زودهنگام از تخت بر تهوع (وقوع، شدت، مدت، دفعات) بیماران آپاندکتومی شده. روش: در این کارآزمایی بالینی، 60 بیمار با عمل آپاندکتومی در بیمارستان امام رضا(ع) و دکترشیخ شهر مشهد به صورت تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده ها معیار شبیه سازی بصری شدت تهوع، مقیاس دیداری سنجش درد بود. بیماران در گروه آزمون در چهار مرحله بعد از عمل جراحی آپاندکتومی از تخت خارج شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 16 و آزمون های آماری تی مستقل، من ویتنی و مجذورکای تجزیه و تحلیل شد. یافته ها:  در مرحله 4 ساعت بعد از عمل، تفاوت معنی داری در وقوع، شدت و مدت تهوع بیماران در دو گروه وجود نداشت. وقوع تهوع در 6 و 8 ساعت بعد از عمل در گروه آزمون کمتر از گروه کنترل بود (001/0p<). شدت تهوع نیز در مرحله دوم و سوم خروج زودرس از تخت در گروه آزمون (8/10±2/5) کمتر از گروه کنترل (4/22±8/25)بود (001/0p<). مدت تهوع در گروه آزمون کمتر از گروه کنترل بود (001/0p<). دفعات تهوع در بیماران آپاندکتومی شده در گروه آزمون 5/1 برابر کمتر از گروه کنترل بود (001/0p<). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که خروج زودهنگام بیمار از تخت بعد از عمل جراحی با کاهش وقوع، شدت، مدت و دفعات تهوع بیماران همراه است.